حواسم نبود. نمی دانستم خب. کسی به من نگفته بود وقتی
ظرف های ناهار دو نفره ای را می شویم، باید حواسم باشد پیش بند بپوشم...
یا لااقل اینقدر جلوی پیراهنم را خیس نکنم.
کسی نگفته بود. من هم نمیدانستم قرار است بعدش بیاید و شانه هایم را بگیرد و بچرخاند و به خودش بچسباندم و بگوید:
...
واااای!! چقدر خودتو خیس کردی دختر!
احمقانه است، میدونم.
اما دلم میخواد یه «موجود»ی دور و برم باشه، تا بتونم ساعت آنتی بیوتیک خوردنش رو بهش یاد آوری کنم...